List do naszych Parafian z okazji

Uroczystości Zmartwychwstania Pańskiego.

Świętujcie Triduum Paschalne przy rodzinnym stole, a nie tylko rodzinnie przed telewizorem czy komputerem, oglądając transmisje nabożeństw.

Umiłowana Rodzino parafialna,

przeżywamy okres epidemii, a swoim pozostaniem w domu chcemy ograniczyć jej zasięg. Ogarniamy ten czas osobistą modlitwą, nie w świątyni, ale w naszych domach. To okazja, aby docenić to, co mamy, ale także to, czego nam obecnie brakuje. Teraz tworzymy domowy Kościół w łączności z Kościołem Powszechnym. Dziękujemy tym wszystkim, którzy pełnią służbę i opiekują się chorymi oraz tym którzy niosą pomoc osobom starszym.

Jest to dla Was czas doświadczenia innego Kościoła, bo bez nas kapłanów. Jest to także dla nas, czas doświadczenia innego Kościoła, gdy modlimy się bez waszego udziału i w pustej świątyni.

Nie jest nam łatwo powiedzieć i prosić, abyście pozostali w domu. Dotychczas to zachęcaliśmy, abyśmy wspólnie w świątyni przeżywali swoje doświadczenie wiary. Codziennie sprawujemy Msze święte i modlimy się za chorych i tych którzy się nimi opiekują, prosząc Wszechmogącego Boga, aby oddalił od nas epidemię. Z racji kwarantanny musieliśmy się od siebie oddalić, ale to taki nasz wyjątkowy Wielki Post, ale wierzymy że duchowo jesteśmy bliżej siebie niż bywało to wcześniej. Tęsknimy za świątynią tętniącą życiem i uśmiechem, tych którzy się modlą, tęsknimy za Wami.

W trakcie sprawowania liturgii w kościele są takie chwile ciszy i milczenia, może teraz po prostu, tej liturgicznej ciszy jest znacznie więcej, dlatego prosimy, aby na siłę tej ciszy nie niszczyć. Wykorzystajmy dobrze ciszę, a jeśli już trzeba ją czymś wypełnić, to tylko tym, co niezbędne.

Bóg troszczy się o nas, tak samo czule, jakbyśmy byli zgromadzeni razem w świątyni. W tym okresie kwarantanny, kiedy mamy więcej czasu dla siebie, miejmy go więcej także dla innych. Na te chwile modlitwa, dobra książka albo rozmowa przez telefon, niech budują potencjał, który w najbliższym czasie wykorzystamy, gdy będziemy mogli się już spotykać. Prosimy nie pozwólcie, aby ktoś wyrwał z Was żywą wiarę, prosimy nie czytajcie i nie rozpowszechniajcie treści i wypowiedzi, także osób duchownych, roztaczających apokaliptyczne wizje tego, co obecnie przeżywamy. Nie pozwólcie, aby osoby które powołują się przy tym na kościelny autorytet, siały w Waszych sercach zamęt i strach.

Aby ten czas nie był jedynie tęsknotą za udziałem w liturgii w świątyni, zachęcamy aby we wspólnocie rodzinnej przeżyć Liturgię Triduum Paschalnego. Niech transmisje nabożeństw, które zapewne oglądacie w telewizji czy Internecie, nie zabiorą Wam jednak okazji, aby doświadczyć żywego Domowego Kościoła. Niech oglądanie, jawi się jako późniejsze dopełnienie tego, co możecie stworzyć i przeżyć sami w swoim domu, kiedy pozostajemy w kwarantannie. Będzie to doświadczenie innej liturgii, jaką dotychczas znacie z wspólnej modlitwy w świątyni. Będzie inna, ale może stać się także wyjątkową. Chodzi może o to, aby w te dni, nie być tylko biernymi uczestnikami oglądania, ale tymi którzy przeżyją coś osobiście, dzięki swojemu zaangażowaniu. (Poniżej naszego listu, zamieszczamy propozycję i wskazówki, w jaki sposób w gronie rodzinnym przeżyć Liturgię Triduum Paschalnego).

Drodzy Parafianie,

w tym roku nie będzie tradycyjnej instalacji Ciemnicy i Grobu Pańskiego, ale powstanie dekoracja, która pozostanie w naszej świątyni dłużej, poza okres wielkanocny i będzie przypominać o naszym doświadczeniu głodu Eucharystii w czasie trwającej kwarantanny. Pragniemy ogarnąć naszą modlitwą tych, którzy na krańcach świata, codziennie odczuwają głód komunii świętej, a jaku u nas zakończy się okres kwarantanny i będziemy mogli przyjść na liturgię do naszej świątyni, to na terenach misyjnych, chrześcijanie nadal będą czekać miesiącami, aż po raz kolejny odwiedzi ich wspólnotę kapłan, aby sprawować Eucharystię.

Naszymi myślami i sercami jesteśmy blisko Was. Na ten trudny czas przeżywania Uroczystości Zmartwychwstania Pańskiego, niech towarzyszy nam mocna wiara, silna nadzieja i gorąca miłość. Prosimy uzbrójcie się w cierpliwość, to dla nas także czas próby, a dłuższe przebywanie w gronie rodzinnym, jakiego wcześniej nie doświadczaliśmy, może być umocnieniem więzi, ale także zarzewiem wielu emocji i sytuacji drażliwych. Życzymy, abyśmy przeżyli ten czas w świętej tęsknocie, za tym co boskie i za tym co ludzkie, a słowa papieża Franciszka, które wypowiedział kilka dni temu, niech niosą otuchę i nowe wielkanocne spojrzenie:

„Dzisiaj przed snem, pomyśl o dniu, w którym możemy znów wyjść na zewnątrz.

Jak się znów spotkamy, a możliwość zrobienia zakupów z całą rodziną będzie się wydawać wakacjami.

Pomyśl o czasie, kiedy kawa w barze, uściski, widok spacerujących za rękę ludzi, bieganina roześmianych dzieci, powrócą do naszego życia.

Pomyśl o tym, że to, co dzieje się teraz, będzie tylko wspomnieniem a nasze normalne, zwyczajne życie, będzie jak prezent - nieoczekiwany i piękny.

I pokochamy wszystko, co dotąd wydawało się oczywiste.

I będziemy wdzięczni za każdą sekundę.

Kąpiel w morzu, wschody i zachody słońca, tosty, śmiech.

Znowu będziemy się śmiać.

A to wszystko dzięki odwadze i sile każdego z nas. Do zobaczenia wkrótce”.

Do zobaczenia wkrótce

Wasi duszpasterze

Proboszcz, ksiądz Edward

Wikariusz, ksiądz Dawid

WIELKI CZWARTEK

WIELKI PIĄTEK

WIELKA SOBOTA

NIEDZIELA ZMARTWYCHWSTANIA PAŃSKIEGO

1. W godzinach porannych nakryć stół białym obrusem.

2. Przygotować śniadanie wielkanocne.

3. Odmówić modlitwę przed posiłkiem.

MODLITWA

W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego Amen.

Bóg Ojciec przez śmierć i zmartwychwstanie swojego Syna pojednał świat ze sobą i napełnił nas radością. Chwalimy Go i wywyższmy na wieki.

Z Ewangelii według świętego Jana (J 20, 1-9):

 Pierwszego dnia po szabacie, wczesnym rankiem, gdy jeszcze było ciemno, Maria Magdalena udała się do grobu i zobaczyła kamień odsunięty od grobu. Pobiegła więc i przybyła do Szymona Piotra i do drugiego ucznia, którego Jezus kochał, i rzekła do nich: «Zabrano Pana z grobu i nie wiemy, gdzie Go położono». Wyszedł więc Piotr i ów drugi uczeń i szli do grobu. Biegli oni obydwaj razem, lecz ów drugi uczeń wyprzedził Piotra i przybył pierwszy do grobu. A kiedy się nachylił, zobaczył leżące płótna, jednakże nie wszedł do środka. Nadszedł potem także Szymon Piotr, idący za nim. Wszedł on do wnętrza grobu i ujrzał leżące płótna oraz chustę, która była na Jego głowie, leżącą nie razem z płótnami, ale oddzielnie zwiniętą na jednym miejscu. Wtedy wszedł do wnętrza także i ów drugi uczeń, który przybył pierwszy do grobu. Ujrzał i uwierzył. Dotąd bowiem nie rozumieli jeszcze Pisma, [które mówi], że On ma powstać z martwych. Uczniowie zatem powrócili znowu do siebie. Maria Magdalena natomiast stała przed grobem płacząc. A kiedy [tak] płakała, nachyliła się do grobu  i ujrzała dwóch aniołów w bieli, siedzących tam, gdzie leżało ciało Jezusa - jednego w miejscu głowy, drugiego w miejscu nóg. I rzekli do niej: «Niewiasto, czemu płaczesz?» Odpowiedziała im: «Zabrano Pana mego i nie wiem, gdzie Go położono».  Gdy to powiedziała, odwróciła się i ujrzała stojącego Jezusa, ale nie wiedziała, że to Jezus.  Rzekł do niej Jezus: «Niewiasto, czemu płaczesz? Kogo szukasz?» Ona zaś sądząc, że to jest ogrodnik, powiedziała do Niego: «Panie, jeśli ty Go przeniosłeś, powiedz mi, gdzie Go położyłeś, a ja Go wezmę». Jezus rzekł do niej: «Mario!» A ona obróciwszy się powiedziała do Niego po hebrajsku: «Rabbuni», to znaczy: Nauczycielu!  Rzekł do niej Jezus: «Nie zatrzymuj Mnie, jeszcze bowiem nie wstąpiłem do Ojca. Natomiast udaj się do moich braci i powiedz im: "Wstępuję do Ojca mego i Ojca waszego oraz do Boga mego i Boga waszego"».  Poszła Maria Magdalena oznajmiając uczniom: «Widziałam Pana i to mi powiedział». Oto słowo Boże. Bogu niech będą dzięki.

Módlmy się. Boże, źródło życia, napełnij nasze serca paschalną radością i podobnie jak dałeś nam pokarm pochodzący z ziemi, spraw, aby zawsze trwało w nas nowe życie, które wysłużył nam Chrystus przez swoją śmierć i zmartwychwstanie i w swoim miłosierdziu nam go udzielił. Który żyje i króluje na wieki wieków. Amen.